Дар асоси ин гуфтаҳо мутахассисон дар ҳалли меъморию-ҳаҷмии фазоӣ маҷмаа – аз сохтмони миллии халқӣ ва ҳаҷмҳои (кубикчаҳои) бозии кудакон эҳё гирифта, онро ҳамчун асоси фалсафаи лоиҳаи худ қабул кардаанд. Иловатан ҳаҷми меъморӣ он аз таиноти функционалии маҷмааи низ ба миён омадааст. Агар ба намои зоҳирии маҷмаа нигарем, сохтмони периметрӣ бо ҳавлии дохила ва ҳаҷмчаҳои (кубикчаҳои) ҳарранга баръало маълум мегардад.
Чи таври, ки аз таърих ба ҳама маълум аст – дар ҳудуди Тоҷикистон ва умуман дар Осиёи Миёна сохтмони периметрӣ бо ҳавлии дохила – яке аз принципҳои сохтмони халқии миллии мардуми тоҷик ва осиёи миёна мебошад. Ин гуна принсипи сохтмон аз асрҳои қадим то айни замон вуҷуд дорад ва машҳуру маъмул мебошад.
Дар лоиҳа шарту-шароитҳои иқлими Тоҷикистон, алалхусус шаҳри Душанбе ба назар гирифта, айнан ин гуна ҷойгиронии блокҳои алоҳида дар асоси иқлим (климат) ба миён омадааст. Бо ин усул мутахассисони мо ҳар як биноро бо рушнои табии, инсолятсия, шамолдиҳӣ ва ғайра, ки барои офаридани микроклимат зарур аст, таъмин намудааст. Ғайр аз он, мо ҳар як биноро бо шабакаҳои муҳандисии бехатар таъмин намуда, дар оянда бехатар истифода менамоем. Яъне ҳар як блок таъминоти алоҳидаи худро доро мебошад. Беш аз ҳама бо ҷойгиронии блокҳои алоҳида меъёрҳои зиддисухторӣ пурро риоя мегардад. Дар лоиҳа ҳолати маҳал низ пурра ба назар гирифта шуда, релефи ҷойи интихобшуда низ максаднок истифода шудааст. Ин яке аз омилҳои паст намудани хароҷоти сохтмони маҳмааи мазкур мебошад. Маҷмаа аз ҷиҳати таинот ба як чанд ҳудудҳои функсионал, ки дар шарту-супориш дарғ гардидааст, ҷудо карда шудааст.
Мувофиқи лоиҳа дар ҳудуди маҷмаа 12 адад биноҳои алоҳидаи чор ва се ошёнаи гуруҳию таълимӣ, 2 адад биноҳои се ошёнаи маҷмааи варзишию фарҳангӣ, 3 адад биноҳои чор ва шаш ошёнаи маъмуриву таълимии методӣ, ҳавлии дохилӣ бо боғи мавсимӣ барои сайру гашт ва машғулиятҳои табиатшиносӣ,
